ಒಂದು ಗುಟ್ಟು

ಇಬ್ಬರು ಹುಡುಗಿಯರು

ಜೀವನದ ಗುಟ್ಟನ್ನು ಕಾವ್ಯದ

ಒಂದು ಅಚಾನಕ್ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ

ಕಂಡುಕೊಂಡರಂತೆ.

ಆ ಗುಟ್ಟನ್ನು

ತಿಳಿಯದಿರುವ ನಾನೇ 

ಆ ಸಾಲನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದೆ. ಅವರು ನನಗೆ 

ಹೇಳಿ ಕಳುಹಿಸಿದರು,

(ಯಾರದೋ ಮೂಲಕ)

ಅವರು ಅದನ್ನು 

ಕಂಡುಕೊಂಡಿರುವರೆಂದು,

ಅದು ಏನೆಂದು ಅಥವಾ

ಯಾವ ಸಾಲಿನಲ್ಲೆಂದು 

ಕೂಡ ಅಲ್ಲ. ಒಂದು ವಾರಕ್ಕೆ 

ಮಿಗಿಲಾಯ್ತು, ಇದೀಗ ಅವರು

ಆ ಗುಟ್ಟನ್ನು ಮರೆತಿರುವುದರಲ್ಲಿ

ಸಂಶಯವಿಲ್ಲ,

ಆ ಸಾಲು ಮತ್ತು ಕವಿತೆಯ

ಹೆಸರನ್ನೂ ಕೂಡ. ನಾನೂ ಕಾಣದ್ದನ್ನು

ಅವರು ಕಂಡದ್ದಕ್ಕೆ, ನನಗೆ

ಅವರ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿ,

ಆ ಸಾಲನ್ನು ಬರೆದುದಕ್ಕಾಗಿ

ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸಿದರಲ್ಲ ಅದಕ್ಕೂ, ಜೊತೆಗೆ

ಮರೆತುಬಿಟ್ಟದ್ದಕ್ಕೂ. ಅವರಿನ್ನು 

ಸಾವಿರ ಸಲ, ಸಾವು 

ಅವರನ್ನು ಅರಸುವ ತನಕ, 

ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಬಹುದು, ಇತರ

ಸಾಲುಗಳಲ್ಲಿ,

ಇತರ ಘಟನೆಗಳಲ್ಲಿ. ಮತ್ತು

ಅದನ್ನು ತಿಳಿಯ 

ಬಯಸಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ, 

ಹಾಗೊಂದು ಗುಟ್ಟು 

ಇದೆಯೆಂದು

ಊಹಿಸಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ, ಹೌದು,

ಅದನ್ನು ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು

ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇನೆ.

_____________________

ಡೆನಿಸ್ ಲೆವೆರೆಟಾವ್

ಸೆಗಣಿ

ಊರೊಳಗೆ ಕಾಲಿಡಲು ಜಾಗವಿಲ್ಲ

ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರಲ್ಲಿ ಸೆಗಣಿ..

ಗಲ್ಲಿಗಲ್ಲಿಯಲ್ಲಿ,

ಹೆಜ್ಜೆ ಹೆಜ್ಜೆಗೂ,

ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ, ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ,

ಚಪ್ಪಲಿ ಕೊಳೆಯಾದೀತೆಂದು

ಬರಿಗಾಲಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರು ಜನರು

ನಾನೂ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ

ಬರಿಗಾಲಲ್ಲಿ, ಭಿಕಾರಿಯೆಂದಲ್ಲ.

ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ತುಳಿದೇ ಬಿಟ್ಟೆ!

ಎಷ್ಟೆಂದು ಹಾರಿ ಎಗರಲಿ ನಾನು,

ಎಷ್ಟೆಂದು ಟೊಂಕ ಹಾಕಲಿ,

ಎಷ್ಟೆಂದು ಆಡಲಿ ಕುಂಟಾಬಿಲ್ಲೆ,

ನೀರರಸಿ ನಡೆದಾಗ

ಬಳಿಯಲ್ಲೇ ಇತ್ತು ಇಗರ್ಜಿ

ಅಲ್ಲಿ, ಅಂತಿಮ

ಗುರುವಾರದ ಪೂಜೆ, 

ಪಾದರಿ ಆಪೋಸ್ತಲರ

ಕಾಲು ತೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದರು

ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಇಣುಕುತ್ತಾ ನಿಂತೆ

ಈ ಕೊಳೆ ತೊಳೆಯಲು

ಆ ’ಟೀಸ್ಪೂನ್’ ನೀರು ಎಲ್ಲಿ ಸಾಕು?

ಈ ಕಾಲು ಒರಸಲು

ಅವರ, ತುಣುಕು ಅಂಗೈಬಟ್ಟೆ ಎಲ್ಲಿ ಸಾಕು?

ಆ ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ,

ಗುಡುಗು ಮಿಂಚು,

ಮಳೆ ಸುರಿದೇ ಸುರಿಯಿತು

ಸೂರಿನ ಅಂಚಿನಿಂದ ಸುರಿಯುತ್ತಿರುವ

ನೀರಧಾರೆಗೆ ಕಾಲೊಡ್ಡಿದೆ.

ಕೊಳೆಯೆಲ್ಲಾ ತೊಳೆದು ಹೋಯಿತು.

ಅಂಟಿರುವ ಕೊಳೆತೊಳೆದು ಪುನೀತನಾಗಲು

ಒಳಗೆ ಹೋಗಬೇಕೆಂದೇನೂ ಇಲ್ಲ.

ಹೊರಗೆ ನಿಂತರೂ ಸಾಕು

ಮೈಲಿಗೆಯ ಅಂಜಿಕೆಯೂ ಇಲ್ಲ.

____________________________

ಕೊಂಕಣಿ ಮೂಲ: ಮೆಲ್ವಿನ್ ರೊಡ್ರಿಗಸ್