ಪ್ರಸೂನ್ ಜೋಶಿ ಮಿಡಿತ " ಈ ಬಾರಿ ಇಲ್ಲ"

ನಾಡಿನ ಹೊಸ ಹೊಳಪಿನ ಕವಿ ಪ್ರಸೂನ್ ಜೋಶಿ ರೀಡಿಫ್.ಕಾಂ ಗೆ "ಮುಂಬಯಿ ಯುದ್ಧದ" ಬಳಿಕ ಬರೆದು ಕಳುಹಿಸಿದ ಈ ಕವನವನ್ನು ನಾನು ಕನ್ನಡೀಕರಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಅದರ ಭಾವವನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಿ ವಿವರಿಸಲು ಯತ್ನಿಸಿದ್ದೇನೆ.
ಅದರ ಜೊತೆಗೆ ಅವರ ಸಂದೇಶ ಹೀಗಿದೆ "ನನ್ನ ಪ್ರಕಾರ ಇದು (ಕವನ) ಆದಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚು ಮಂದಿ ಓದುವಂತಾಗಬೇಕು. ಯಾಕೆಂದರೆ ಇದು ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಸಾಮೂಹಿಕ ನೋವು ಮತ್ತು ಕೂಗು" ("I believe it should reach as many people as possible because it is our collective pain and voice".)

ಈ ಬಾರಿ ಇಲ್ಲ

ಈ ಬಾರಿ ಆ ಪುಟ್ಟ ಹುಡುಗಿ ನನ್ನ ಬಳಿ ತನ್ನ ತರಚು ಗಾಯ ತೋರಿಸಲು ಬಂದಾಗ
ನಾನು ಅವಳನ್ನು ಫೂ ಫೂ ಎಂದು ಸಂತೈಸುವುದಿಲ್ಲ
ಕೆರಳಲು ಬಿಡುತ್ತೇನೆ ಅವಳ ಆ ಗಾಯವನ್ನು.
ಈ ಬಾರಿ ಇಲ್ಲ

ಈ ಬಾರಿ ಮುಖಗಳ ಮೇಲೆ ನೋವು ಕವಿದಿರುವುದು ಕಂಡರೆ
ಆ ನೋವ ಮರೆಸುವ ಹಾಡು ಹಾಡುವುದಿಲ್ಲ
ನೋವು ಬಸಿಯಲು ಬಿಡುತ್ತೇನೆ, ಇಳಿದು ಬಿಡಲಿ ಪೂರ್ತಿ ಒಳಗೆ ಎದೆಯಾಳಕ್ಕೆ.
ಈ ಬಾರಿ ಇಲ್ಲ,

ಈ ಬಾರಿ ನಾನು ಮುಲಾಮು ಹಚ್ಚುವುದಿಲ್ಲ
ಹತ್ತಿಯ ಚುಂಗನ್ನು ಹಿಡಿಯುವುದಿಲ್ಲ
ಎಲ್ಲಿ, ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚು, ಕತ್ತು ಅತ್ತ ತಿರುಗಿಸು ನಾನು ಮದ್ದು ಹಚ್ಚುತ್ತೇನೆ ಎಂದೂ ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ
ತೆರೆದು ಹಾಗೆ ನೋಡಬಿಡುತ್ತೇನೆ ಜನ, ಆ ಕೆರಳಿದ ಬೆತ್ತಲೆ ಗಾಯವನ್ನು.
ಈ ಬಾರಿ ಇಲ್ಲ

ಈ ಬಾರಿ ಗೋಜಲಿರುವತ್ತ, ಚಡಪಡಿಕೆಯಿರುವತ್ತ, ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ
ಅತ್ತ ಓಡುವುದಿಲ್ಲ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡ ಹಗ್ಗ ಬಿಚ್ಚಲು
ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡುತ್ತೇನೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಗೋಜಲಾಗಲಿ ಅಂತ.
ಈ ಬಾರಿ ಇಲ್ಲ

ಈ ಬಾರಿ ಕರ್ಮದ ನೆಪವೆತ್ತಿ ಎತ್ತುವುದಿಲ್ಲ ಶಸ್ತ್ರ
ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತೆ ಹೊಸ ಶುಭಾರಂಭ
ಕರ್ಮಯೋಗಿಯ ಮಾದರಿಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ

ಬದುಕು ಮತ್ತೆ ದಾರಿಗಿಳಿಯಲು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ
ಸಾಗಬಿಡುತ್ತೇನೆ ಕೆಸರಿನಲ್ಲಿ, ಅಂಕು ಡೊಂಕು ಹಾದಿಗಳಲ್ಲಿ

ಗೋಡೆಗಳಿಗಂಟಿದ ನೆತ್ತರ ಕಲೆಗಳನ್ನು ಒಣಗಲು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ
ಕೆಡಲು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ ಆದರ ಬಣ್ಣ
ಈ ಬಾರಿ ಆಗ ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ ಅಷ್ಟು ಅಸಹಾಯ
ಎಲೆಯಗಿದು ಉಗುಳಿದ ಕಲೆಗೂ ನೆತ್ತರಿಗೂ ಭಿನ್ನತೆಯೇ ತೋರದಷ್ಟು.
ಈ ಬಾರಿ ಇಲ್ಲ

ಈ ಬಾರಿ ಆ ಗಾಯಗಳತ್ತ ನೋಡಬೇಕು
ಗಾಢವಾಗಿ
ಕೊಂಚ ಹೆಚ್ಚು ಸಮಯದವರೆಗೆ

ಕೆಲವು ನಿರ್ಧಾರಗಳು
ಆ ಬಳಿಕ ಎದೆಗಾರಿಕೆಯ ಹಾರೈಕೆಗಳು
ಎಲ್ಲಿಂದಾದರೂ ಶುರುಹಚ್ಚಲೇಬೇಕು.

ಈ ಬಾರಿ ಹೀಗೆಯೇ ಮಾಡಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ .

- ಪ್ರಸೂನ್ ಜೋಷಿ

ಹಿಂದಿ ಮೂಲ ಇಲ್ಲಿದೆ.

इस बार नहीं

इस बार जब वोह चोटी सी बच्ची मेरे पास अपनी खरोंच ले कर आएगी
मैं उसे फू फू कर नहीं बहलाऊँगा
पनपने दूँगा उसकी तीस को
इस बार नहीं

इस बार जब मैं चेहरों पर दर्द लिखा देखूँगा
नहीं गाऊँगा गीत पीड़ा भुला देने वाले
दर्द को रिसने दूँगा, उतरने दूँगा अन्दर गहरे
इस बार नहीं

इस बार मैं न मरहम लगाऊँगा
न ही उठाऊँगा रुई के फाहे
और न ही कहूँगा की तुम आंकें बंद करलो, गर्दन उधर कर लो मैं दवा लगाता हूँ
देखने दूँगा सबको हम सबको खुले नंगे घाव
इस बार नहीं

इस बार जब उलझने देखूँगा, चटफटाहट देखूँगा
नहीं दौडूंगा उलझी डोर लपेटने
उलझने दूँगा जब तक उलझ सके
इस बार नहीं

इस बार कर्म का हवाला दे कर नहीं उठाऊँगा औजार
नहीं करूंगा फिर से एक नयी शुरुआत
नहीं बनूँगा मिसाल एक कर्मयोगी की
नहीं आने दूँगा ज़िन्दगी को आसानी से पटरी पर
उतरने दूँगा उसे कीचड मैं, टेढे मेढे रास्तों पे
नहीं सूखने दूँगा दीवारों पर लगा खून
हल्का नहीं पड़ने दूँगा उसका रंग
इस बार नहीं बनने दूँगा उसे इतना लाचार
की पान की पीक और खून का फर्क ही ख़त्म हो जाए
इस बार नहीं

इस बार घावों को देखना है
गौर से
थोड़ा लंबे वक़्त तक
कुछ फैसले
और उसके बाद हौसले
कहीं तोह शुरुआत करनी ही होगी
इस बार यही तय किया है

... प्रसून जोशी