ವೃಂದಾವನದ ಹಣೆಗೆ ಕುಂಕುಮವನಿಡುವಾಗ.....

ಅಗಾಧವಾದ ತುಳಸಿ ಕಟ್ಟೆಯ ಕಲಾತ್ಮಕತೆ ನೋಡಿ ನಾನು ದಂಗಾದೆ. ಏನು ಸೊಬಗದು. ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಎರಡಾಳೆತ್ತರ. ಸಾವಿರ ಅಡಿ ಆಳದಿಂದ ಉಧ್ಬವ ಆಗಿರಬೇಕು ಎಂದು ಅನಿಸುವ ಮಜಬೂತಾದ ಪೀಠ. ಪೀಠದ ತುಂಬೆಲ್ಲ ಕಚ್ಚು ಕಚ್ಚಿನ ಕೆತ್ತನೆಗಳು. ಮಾಟವಾಗಿ ಗುಂಡಗಾಗಿ ನೆಲಕ್ಕೆ ಅವಚಿಕೊಂಡಿರುವ ಬದಿಗಳು.

ಪೀಠ ಮೇಲ್ಬಗ್ಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಸೆನಶುಅಸ್ ಅನ್ನಿಸುವ ನಡುಭಾಗ. ನಡುವೆ ಬಾಗಿಲ ಚೌಕಟ್ಟು ಮತ್ತಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿರುವ ಲಚುಮಿ. ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ದೀಪವಿಡಲು ಕಿಂಡಿ ಮತ್ತೆ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಚಿತ್ತಾರ. ಹೂವಿನ ಬುಡದ ಹಾಗೆ ಮತ್ತೆ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಬಾಗಿರುವ ಮೇಲ್ಕಟ್ಟು, ಮೂಲೆಗಳಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ಆಕಳಕಿವಿ ಮೇಲವಚಿಕೊಂಡ ಹಾಗೆ. ಅಷ್ಟು ನೋಡಲು ಕತ್ತು ಹಿಂದೆ ಬಗ್ಗಿಸಿ ಸೂರ್ಯ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಹೊಡೆಯದ ಹಾಗೆ ಕೈ ಅಡ್ಡ ಹಿಡಿಯಬೇಕು.

ನನ್ನ ಬಳಿಯಿದ್ದ ಝಿನ್ (ನನ್ನ ಚೀನಿ ಮಿತ್ರ) "ಹೌ ಬ್ಯೂಥಿಫುಲ್" ಎಂದ. "ವಾತೀಸ್ ದಿಸ್" ಎಂದು ಕೇಳಿದ. "ದಿಸ್ ಇಸ್ ತುಳಸಿ ಕಟ್ಟೆ" ಅಂತ ಹೇಳಿದೆ. "ವಾತೀಸ್ ಥುಲಾಸಿ ಖಾತ್ತೆ" ಅಂದ. ಪಕ್ಕವಿರುವ ಕಟ್ಟೆ ಹತ್ತಿದರೆ ತುಳಸಿ ಕಟ್ಟೆಯ ಮೇಲ್ಭಾಗ ಮತ್ತು ಅಲ್ಲಿ ನೆಟ್ಟ ತುಳಸಿ ಕಾಣಬಹುದು ಅಂತ ಅವನಿಗೆ ಪಕ್ಕದ ಕಟ್ಟೆ ಹತ್ತಲು ಹೇಳಿದೆ.

ನಾನು ಎಂದೋ ಓದಿದ ತುಳಸಿ ಮಹಾತ್ಮೆಯನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಅವನಿಗೆ ನೀಡಬೇಕಾದ ಭಾಷಣವನ್ನು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ಹರಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವಾಗ, ಅವನಾದರೋ ಕ್ಯಾಮರ ಕೊರಳಿಗೆ ಭಧ್ರ ಪಡಿಸಿ ಸರ್ಕಸ್ ಮಾಡುತ್ತಾ ಮೇಲೆ ಹತ್ತಿ ನನಗೆ ಕೈ ನೀಡಿದ. ನಾನೂ ಹತ್ತಿದೆ.

"ಸೀ" ಎಂದೆ ಯುದ್ಧೋತ್ಸಾಹದಿಂದ. ಅಲ್ಲಿ ತುಳಸಿ ಗಿಡವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ !!.